Śmierć zawsze przychodzi nie w porę. Z wielkim żalem pożegnano w dniu 6 czerwca 2018r. zmarłą panią Annę Dembecką – mamę, babcię, koleżankę, znajomą, nauczyciela i dyrektora, dla wielu - po prostu - panią Anię.
Pani inżynier Anna Dembecka, absolwentka Akademii Rolniczej w Poznaniu, pracę zawodową rozpoczęła 1 września 1975 roku w Państwowym Technikum Hodowli Roślin i Nasiennictwa im. Powstańców Wielkopolskich w Bojanowie jako wychowawca internatu. Rok później została przeniesiona na etat nauczyciela do filii Zespołu Szkół Rolniczych w Bojanowie – kobylińskiej szkoły rolniczej. W 1982 roku dyrektor Zespołu Szkół Rolniczych w Bojanowie powierzył jej funkcję kierownika Zasadniczej Szkoły Rolniczej w Kobylinie, którą sprawowała do 1998 roku. To wówczas dała się poznać jako pracownik bardzo dobrze przygotowany do trudnego zawodu nauczyciela. Posiadała rzetelną wiedzę merytoryczną z zakresu prowadzonych przedmiotów. Należała do nauczycieli czynnie uczestniczących w różnych dziedzinach życia szkolnego, umacniających dobre imię szkoły w lokalnym środowisku. Uczyła przedmiotów zawodowych i znakomicie łączyła teorię z praktyką, kształcąc młodych rolników, przekazując wiedzę, organizując zajęcia praktyczne czy wycieczki zawodowe do wyróżniających się gospodarstw.
Śp. pani Anna Dembecka świetnie rozumiała potrzebę funkcjonowania szkoły zawodowej w kobylińskim środowisku, dlatego też wraz z ówczesnymi władzami miasta podjęła działania organizacyjne zmierzające do utworzenia samodzielnej placówki oświatowej. Była jednym z inicjatorów i założycieli utworzonej 1 września 1996 roku Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Kobylinie. Została też jej pierwszym dyrektorem, do momentu przejścia na rentę w roku 2001.
W trakcie całego okresu pracy, dzięki różnorodnym metodom dydaktycznym, potrafiła zainteresować młodzież wykładanymi przez siebie przedmiotami, propagowała oświatę rolniczą w środowisku, aktywnie współpracowała z uczniami i ich rodzicami. Bardzo ją lubili i wysoko cenili jako nauczyciela oraz wychowawcę. Dzięki swej osobowości była szanowana przez koleżanki i kolegów nauczycieli, którzy wspominają ją jako życzliwą, serdeczną, skromną, a przede wszystkim pełną optymizmu osobę.
Tego optymizmu i radości w oczach, Pani Ani, nie zapomnimy nigdy! Ciężka choroba nie pozwoliła kontynuować pracy zawodowej, a jednak dalej nas wychowywała. Otóż uczyła nas szacunku do cierpienia, do choroby. Przypominała nam, że jesteśmy ludźmi, tylko ludźmi. Spotykając Panią Anię wiedzieliśmy, że nosi nas w swoim sercu. Widzieliśmy łzy spływające po twarzy, gdy spoglądała na budynek szkoły zawodowej, dostrzegaliśmy blask w oczach, gdy gościła na uroczystości jubileuszu 20 – lecia szkoły zawodowej. Z jaką ogromną radością przyjmowała życzenia i podziękowania! Dzisiaj zostawia nam najpiękniejszą lekcję swojego życia i godności.
Pani Dyrektor! Do królestwa pokoju i łagodności Pan Cię wezwał. Czuwaj nad swoimi bliskimi, którzy zawsze o Tobie będą myśleć! Dziękujemy Ci za to, że byłaś z nami, za trud i poświęcenie, a teraz, gdy Twoja ziemska pielgrzymka dobiegła końca, pochylamy głowy.
Spoczywaj w pokoju i czekaj na nas w Domu Ojca!